90جعفر به جود و بخشش شهرت داشت و روايت شده است كه در كودكى، روزى در حالى‌كه با خاك بازى مى‌كرد، پيامبر(ص) از كنار او گذشت و برايش دعا كرد: «خدايا تجارت او را پربركت قرار ده». 1
براساس منابع تاريخى، او در سن 80 يا 90 سالگى، در سال 80 يا 90 ه .ق در مدينه از دنيا رفت و ابان بن عثمان بن عفان بر جنازه او نماز خواند. 2 قبر او كنار قبر عقيل بن ابى‌طالب در قبرستان بقيع مدينه است. اما با اين حال در باب‌الصغير نيز قبرى به وى منسوب است كه نمى‌توان صحت و اعتبارى براى آن قائل شد.
بيشتر تاريخ‌نويسان و جهانگردان در گذشته به وجود قبر يا مزارى از عبدالله بن جعفر در باب‌الصغير اشاره نكرده‌اند. به نظر مى‌رسد نخستين كسى كه به اين مزار اشاره كرده، «ياسين فُرضى» است كه البته آن را به جعفر طيار، پدر عبدالله، نسبت داده است. او در اين‌باره نوشته است: «در قبرستان مذكور، قبرى نزديك قبر بلال حبشى است كه داراى گنبد، و از شكوه و جلال برخوردار است و مى‌گويند قبر جعفر طيار است». 3
گفتنى است كه روى قبر، كتيبه‌اى قديمى از قرن هفتم هجرى وجود دارد كه براساس آن مى‌توان مدفون واقعى در آن را تعيين كرد. در اين كتيبه، صاحب قبر، «ضياءالدين على بن عقيل بن على بن هبة الله شافعى»، از علماى دمشق معرفى شده است كه مدتى امام جماعت مقام امام زين‌العابدين(ع) در مسجد اموى دمشق بوده و در سال 601 ه .ق درگذشته است. وجود اين كتيبه مدرك انكارناپذيرى است كه مى‌رساند اين قبر، در دوره تاريخى نامشخص و به دلايل نامعلومى، به عبدالله بن جعفر، و پيش از آن به جعفر طيار نسبت داده شده است. (تصوير 40) متن كامل كتيبه در هفت سطر چنين است: