64جد اعلاى آنان، سليمان سُلمى معروف به ابوالحديد، از صحابه پيامبر(ص) بود كه اين اثر نبوى از وى به فرزندان و نوادگانش رسيد. پس از وفات آخرين آنان، يعنى احمدبن‌عثمان، اين اثر به ملك الاشرف موسى (پادشاه ايوبى) رسيد. 1 سبط ابن‌الجوزى (متوفاى 654 ه .ق) نوشته است كه مالك نعل، يعنى نظام‌الدين ابن‌ابى‌الحديد، پس از ورود به دمشق نزد من ساكن شد تا اينكه از دنيا رفت و وصيت كرد كه نعل به من برسد. ملك الاشرف موسى ايوبى پس از تصرف دمشق، دارالحديث اشرفيه را بنا كرد و نعل را در آنجا قرار داد. 2
مقرى همچنين از سفرنامه ابن‌رُشَيد فهرى مغربى (متوفاى721 ه .ق) نقل كرده است كه او به قصد تبرّك و طلب شفا از بيمارى خود، به زيارت صندل پيامبر(ص) در مدرسه اشرفيه رفت و شفا يافت. اين جهانگرد در توصيف محل نگهدارى اين اثر در مدرسه مزبور چنين نوشته است: 3
در ضلع قبله (جنوبى) اين مدرسه دو محفظه ساخته شده است: يكى در سمت راست محراب كه درون آن نسخه‌هايى از قرآن قرار دارد و ديگرى در سمت چپ محراب كه درون آن يك لنگه نعل مبارك نگهدارى مى‌شود. براى اين محفظه درى با پوششى از جنس برنج گذاشته شده كه گويى ورقه‌اى از طلاست. روى آن نيز سه پرده از جنس حرير به رنگ‌هاى سبز، قرمز و زرد آويخته شده است.
نعل مبارك بر يك كرسى از جنس آبنوس قرار گرفته، و روى آن تخته‌اى از آبنوس قرار داده شده است كه ميان آن هم به اندازه آشكار شدن نعل مبارك سوراخ شده است تا نعل به اندازه اين سوراخ، پايين‌تر از تخته قرار گيرد. بدون