268است. او در سال 212ه .ق در سلميه به دنيا آمد و پس از وفات پدرش در سال 229ه.ق، امامت اسماعيليه را برعهده گرفت. او تا پايان عمر خود در سلميه زندگى كرد و در سال 289ه .ق از دنيا رفت. 1 اين تاريخ بر لوح سنگى جديد روى قبر ثبت شده است.
اما به عقيده «عارف تامر»، اين مسجد مدفن دو امام اسماعيليان است كه نخستين آنها عبدالله، ملقب به «الرضى»، فرزند محمد بن اسماعيل بن جعفر صادق(ع) است. او در سال 179ه .ق در نيشابور به دنيا آمد و پس از مسافرت به مناطق نهاوند و اهواز و طبرستان، به معرةالنعمان آمد و سپس در سلميه اقامت گزيد و در سال 212ه .ق در اين شهر از دنيا رفت. 2 دومين امام مدفون حسين بن احمد بن عبدالله بن محمد بن اسماعيل، ملقب به «حسين اهوازى»، چهارمين امام مستور اسماعيليان است. او در سال 219ه .ق در «مصياف» به دنيا آمد و در سلميه سكونت گزيد. در سال 265ه .ق در اين شهر از دنيا رفت و كنار جد خود عبدالله الرضى به خاك سپرده شد. 3
عارف تامر در جاى ديگرى ابراز عقيده كرده است كه در سلميه قبر هيچ‌يك از امامان اسماعيلى وجود ندارد؛ زيرا قبور آنان در معرض خطر بوده و احتمال داشته است كه خلفاى عباسى قبر آنان را نبش كنند و رفات (استخوان‌هاى) آنان را بسوزانند. از اين‌رو پيروانشان رفات آنان را مخفيانه به «جبل القاهر»، نزديك شهر مصياف منتقل نمودند و در آنجا دفن كردند و امروزه از ميان اين قبور، تنها قبر امام احمد الوفى شناخته شده است. 4 اما به نظر مى‌رسد كه اين نظريه از اعتبار چندانى برخوردار نيست و شواهد تاريخى آن را تأييد نمى‌كند.
در لوح سنگى جديد نصب شده در مسجد كه بيانگر بازسازى‌هاى جديد مسجد از