240دستور داد تا در آنجا كارى نكنند. سپس موضوع را به اطلاع سلطان عبدالمجيد خان فرزند سلطان محمود خان [عثمانى] رساند. او دستور داد تا در حضور تعدادى از علما و امرا و شخصيتها، آنجا را باز كنند. پس از رسيدن نامه سلطان به شام، محلى را كه كتيبه در آنجا قرار داشت، باز كردند و آنجا را فضايى خالى يافتند [كه چيزى در داخل آن نبود]. بعد از اينكه حاضران آن را ديدند، والى دستور داد تا آن را كمافىالسابق ببندند. سپس موضوع را به اطلاع سلطان عبدالمجيد خان رساندند. او فرمانى صادر كرد كه اطراف سنگ را قابى از نقره بگيرند. من مقدار وزن نقره را مىدانستم و به گمانم، معادل هفت هزار درهم بود. خداوند به حقيقت آگاهتر است. 1
در بسيارى از منابع مربوط به دوره عثمانى، اين زيارتگاه، به مزار حضرت رقيه معرفى شده است. البته در تعدادى از همين منابع، افزونبر قبر حضرت رقيه، به وجود جايگاه سر امام حسين(ع) در آن نيز اشاره شده است 2؛ با اين تفاوت كه رقيه در منابع قديمىتر، دختر امام على(ع) 3، و در منابع جديدتر، دختر امام حسين(ع) معرفى شده است. 4 همچنين در كتيبهاى سنگى به تاريخ 1125ه .ق كه در گذشته كنار محراب زيارتگاه قرار داشته، از آن به مزار رقيه دختر امام على(ع) و جايگاه رأسالحسين(ع) ياد شده است. متن اين كتيبه براساس بازخوانى محمد اسعد طلس چنين است:
بسملة. قد صار التوفيق جناب الميرزا بابا المستوفي الكيلاني في عمارة البقعة المشهورة بمقام ستنا رقية بنت سيدنا علي وموضع رأس الحسين. ووقف الدكان ... بين