236مىشده است. تقريباً همه مورخان و زندگى نامهنويسان، از فرزندى به نام نفيسه براى اميرمؤمنان(ع) نام بردهاند كه مادرش امولد بوده است. 1 به گفته طبرسى، كنيه وى امكلثوم بوده، و به ازدواج «عبدالله اكبر بن عقيل» درآمده، و از وى داراى فرزندى به نام «اُمعقيل» شده است. 2
از تاريخ 2006/3/3 م، انتساب اين زيارتگاه از نفيسه دختر امام على(ع)، به «صفيه» تغيير يافت؛ زيرا در تاريخ مذكور، يك پيرزن پاكستانى مقيم كويت، چون در خواب ديده بود زيارتگاه صفيه دختر امام على(ع) را در سوريه زيارت مىكند، در جستوجوى آن مزار برآمد تا اينكه به اينجا رسيد و ادعا كرد كه مزار نفيسه، شبيهترين مكان به جايى است كه در خواب ديده است. سپس چون در مزار، تابلو يا كتيبهاى وجود نداشت، به كليددار مزار، معروف به «ابوالشيخ»، مبلغى داد تا تابلويى براى نصب در زيارتگاه تهيه كند كه در آن، نام زيارتگاه، صفيه دختر امام على(ع) ذكر شود؛ حال آنكه در منابع تاريخى، براى اميرمؤمنان(ع) دخترى به نام صفيه ذكر نشده است؛ بلكه براى آن حضرت(ع) به وجود دخترى به نام نفيسه اشاره شده است. به منظور رفع ابهام درباره ماجراى فوق، تأكيد مىشود كه در زمان وقوع آن، نگارنده در آنجا حضور داشته، و جزئيات ماجرا را با استناد به مشاهدات خود نقل كرده است.
اين مزار، در واقع اتاق بسيار كوچكى است كه كنار خانهاى قديمى ميان روستا قرار دارد. طول اتاق حدود 3 متر، و عرض آن كمتر از 2 متر است. (تصوير 123) داخل اتاق، صورت قبرى مثلثى شكل وجود دارد كه با پارچههاى سبزرنگ پوشيده شده است. (تصوير 124) اين قبر تقريباً تمام مساحت اتاق را فراگرفته و تنها دو طرف آن، فضاى بسيار كمى براى ايستادن باقى گذاشته است. اتاق مزار و قبر، از كاهگل مىباشد و در سقف مزار از تيرهاى چوبى استفاده شده است.