19مى‌آمد. 1 با سلطه «اسكندر» بر ايران، بابل نيز جزئى از متصرفات وى شد. با استقرار مجدد سلسله اشكانى در ايران، بار ديگر عراق جزو متصرفات امپراتورى ايران شد و در زمان ساسانيان، بين‌النهرين جزو جدايى‌ناپذير متصرفات ايران به شمار مى‌رفت. 2
اعراب مسلمان در سده هفتم ميلادى، پس از شكست ساسانيان، بين‌النهرين را به مركز بزرگ امپراتورى اسلام تبديل كردند. در قرن هشتم ميلادى (دوم هجرى) خلافت مسلمانان به عباسيان رسيد و عراق نيز جزء اين خلافت شد. در اواسط قرن دهم ميلادى (قرن چهارم هجرى) با كنارنهادن خلفاى عباسى به دست «آل‌بويه»، حكومت اصلى عراق باز هم به ايران بازگشت؛ گرچه به‌طور اسمى و ظاهرى در دست اعراب بود.
مغول‌ها در سال 1258م با كشتن آخرين خليفه عباسى، حكومت عراق را به تصرف خود درآوردند. عراق در دوران صفويه جزئى از ايران شد؛ تا اينكه در سال 1535م، در قرن شانزدهم، تركان عثمانى با شكست‌دادن قواى ايرانى، عراق را تصرف كردند. ازاين‌رو به جز سال‌هاى 1625 تا 1638م كه عراق در تصرف ايران بود، با پايان جنگ جهانى اول و فروپاشى عثمانى، عراق در تصرف عثمانيان بود.
در سال 1921م «فيصل بن حسين» با نام فيصل اول، به پادشاهى مستعمره عراق انتخاب شد و در سال 1924م با انتخاب مجلس مؤسسان،