25سه‌گانه‌اى قائل است. ¹ درجه نخست، توكل با طلب است؛ يعنى انسان در عين حال كه به دنبال روزى است، خدا را روزى‌دهنده حقيقى بداند. ²

گفت پيغمبر به آواز بلند
درجه دوم، توكل با ترك طلب است؛ بدين بيان كه شخص متوكل، از تمام علل و اسباب قطع نظر كند و دل به مسبب الاسباب دهد و به تعبيرى از ما سوى الله، انقطاع و اعراض حاصل كند. ⁴

سومين درجه توكل آن است كه سالك به شهود فعل نائل آيد؛ يعنى ببيند كه مؤثرى در جهان هستى غير از او نيست. ⁵

زائر كوى دوست بايد قصد خانه‌يار كند، توشه راه آماده‌سازد و با توكل بر حق، پاى در وادى نهد. امام صادق(ع) در حديث مصباح الشريعه، پس از تجريد و توبه، مسافر بيت‌الله الحرام را به توكل سفارش مى‌كند:

وَفَوِّضْ امُورَكَ كُلَّها الى خَالِقِكَ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ فِى جَمِيعِ مَا يَظْهَرُ مِنْ حَرَكاتِكَ وَ سُكُونِكَ... وَلا تَعْتَمِدْ عَلى زَادِكَ وَرَاحِلَتِكَ وَاَصْحَابِكَ وَقُوَّتِكَ وَشَبابِكَ وَمَالِكَ مَخافَةَ أنْ تَصِيرَ ذَلِكَ أَعداءًا وَوَبَالاً. ⁶

و همه كارهايت را به آفريدگارت واگذار و در سكون و حركتت