18تيمورى، تأليف كرده است.
«خلد برين»، تأليف محمد يوسف واله اصفهانى نيز در عصر صفوى نگاشته شده و روضه‌هاى ششم و هفتم آن مربوط به دوره تيموريان و تركمانان است. منبع ديگر، «منتخب‌التواريخ معينى»، اثر معين‌الدين نطنزى، مورخ و شاعر سده هشتم و نهم است. اين كتاب در ابتدا به نام ميرزا اسكندر، پسر عمرشيخ نوشته شد و نگارش آن در 816ه.ق به پايان رسيد. وقايع اين اثر مربوط به زمان پس از مرگ تيمور است كه در آن، مختصر اشاره‌اى هم به امر حج و مسائل مرتبط با آن، شده است.
ب) تاريخ‌هاى سلسله‌اى و دوره‌اى: از مهم‌ترين تاريخ‌هاى سلسله‌اى كه در اين پژوهش استفاده شده، «ظفرنامه شامى» و «ظفرنامه يزدى» است. شامى به درخواست تيمور از سال 804 ه.ق به ثبت جهانگشايى‌هاى او پرداخته و دربارۀ مورخان ديگر نيز كه از تيمور و فتوحات او نوشته‌اند، تاريخ درست و دقيق‌ترى به دست مى‌دهد. شرف‌الدين يزدى نيز كتاب ظفرنامه را به دستور ابراهيم ميرزا در سال 828 ه.ق نوشت. او بنا به درخواست ابراهيم ميرزا، تمامى جزئيات سفرهاى تيمور، همچون تعيين راه‌ها، بيان مقادير و مسافت‌هاى شهرها را شرح داده است. اين كتاب حاوى اطلاعات ارزشمندى درباره اوضاع شهرها، جغرافياى سرزمين‌هاى متصرفى، وضعيت قلعه‌ها و شهرهاى مختلف است.
«مطلع‌السعدين و مجمع البحرين»، اثر كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى نيز از ديگر كتاب‌هايى هستند كه به شرح برهه و دوره پايانى عصر ايلخانى تا بخشى از دوره تيمورى پرداخته‌اند. مطلع‌السعدين، ذيل جامع‌التوارخ حافظ ابرو نگاشته شده و وقايع تاريخى آن از سال 704 ه.ق، يعنى تولد سلطان ابوسعيد ايلخانى، آغاز و با رويدادهاى مربوط به عصر سلطان ابوسعيد تيمورى در سال 875 ه.ق، پايان مى‌يابد. اين كتاب در دو مجلد است: جلد اول با وفات تيمور به سال 807ه.ق خاتمه مى‌يابد و جلد دوم از دنباله وقايع سال 807ه.ق، يعنى از جلوس شاهرخ تا قسمتى از سلطنت حسين‌ميرزا