37مى‌توان گفت، اين روش قرآن است كه با بيهودگى، تفاخر باطل و... به طور جدّى مقابله مى‌كند، مؤمنان را به پرداختن به امور شايسته فرا مى‌خواند و از پندار و كردار ناشايست بر حذر مى‌دارد؛ تا آن جا كه در برخى موارد، تفاخر در امور دينى و مقايسه نادرست ميان دو عمل نيكو را نيز ناپسند مى‌شمرد و به تبيين عمل برتر بر مبناى اهداف صحيح مى‌پردازد. 1
بنابراين،قرآن، زيارتى را كه منشأ آن بيهودگى، تفاخر جاهلى و... باشد، زيارتى صحيح و شايسته نمى‌داند و زيارتى را مى‌پذيرد كه اهداف آن صحيح و مطابق با حق باشد.
نتيجۀ معناشناسى
مفهوم زيارت را در كتب لغت و قرآن كريم مى‌توان اين گونه جمع‌بندى كرد:
اصل در واژه «زور» (كه زيارت از آن مشتق شده است)،«انحراف از چيزى و تمايل به سمت چيز ديگر» است كه در آن، دو قيد اساسى لحاظ شده است:
اول: اين تمايل و انحراف با قصد و اراده صورت گيرد؛
دوم: منشأ زيارت و هدف از آن،الهاء، تفاخر جاهلى و ... نباشد؛ زيرا مقابل حق است.