36حالت نخست: توسل به وى پيش از تولد كه روايات و اخبار نقل شده از پيامبران گذشته(عليهم السلام) به اين معنا دلالت دارد... تا اينكه مىگويد: «ممكن است گفته شود المتشفِّع به (درخواستكننده شفاعت)، او را آورده تا واسطه وى شود. پس [او كه قادر به حاضر كردن پيامبر نيست] چگونه مىتوان گفت به پيامبر شفاعت جسته است؟ پاسخ مىدهيم كه سخن ما درباره لفظ و عبارت نيست. بلكه بحث در موارد كاربرد و معناى درخواست شفاعت است.
وى در ادامه مىنويسد:
در حديث غار 1 كه از روايات صحيح و مشهور است، آن سه نفر به اعمال صالح خويش توسل جستند و دعا كردند. در همه اين اعمال صالح، درخواستشونده، همان خداى يگانه و بىشريك است. اما واسطه (مسئولبه) متفاوت است و اين كار موجب شركورزى و درخواست از غيرخدا نشد. همچنين واسطه قرار دادن پيامبر(ص)، درخواست از خود پيامبر نيست. بلكه درخواست از خداوند و بهواسطه پيامبر(ص) است.
بدين ترتيب اگر واسطه قراردادن اعمال، با اينكه آنها مخلوقاند، جايز باشد، به طريق اولى واسطه قراردادن پيامبر(ص) نيز جايز است. نمىتوان گفت كه تفاوت ميان پيامبر(ص) و اعمال در اين است كه