27 خداوند برايش حق شفاعت مقدر كرده است، شفاعت مىكند تا نوبت به شفاعت افراد صالح از خانواده خويش مىرسد؛ چنانكه رسولخدا(ص) در روايتى مىفرمايد:
با شفاعت يكى از مردان امت من، بيش از شمار افراد قبيله مُضَر وارد بهشت مىشوند و هر شخص نيز از اهلبيت خويش به اندازه عمل [صالح] خود شفاعت مىكند. 1
بدينگونه روشن مىشود كه اين وسيلهها (پيامبران و صالحان) در اين دنيا نيز به طريق اولى مىتوانند شفاعت كنند؛ زيرا رستاخيز بسيار دشوارتر از دنياست. هرچه اين وسيلهها افزايش يابند، احتمال قبول شدن درخواست و حاجت انسان نيز بيشتر مىشود و در رسيدن به خواسته، تواضع و كرنش بيشترى صورت مىگيرد؛ زيرا با اين كار، انسان احساس مىكند خود را فراموش كرده و از هر قدرتى چشم پوشيده است؛ چنانكه رسولخدا(ص) فرمود: « لا حول و لاقوة الا بالله ». در واقع، رسولخدا(ص) از توان و قدرت خويش دست مىشويد؛ نه بدين معنا كه وى حقيقت بهرهمندى خويش از توان را نفى كند؛ بلكه در مقام اثبات و تأكيد اين مطلب است كه قدرت و توان او، همه از خداوند است.
بنابراين حقيقت قدرت و توان، نزد خداوند است و آن ذات مقدس است كه اين توان و قدرت را به هريك از آفريدههايش به اندازه ظرفيتى كه دارد، عطا مىكند. در واقع اين قاعده حاكم است كه خداوند، علل و اسباب را در