23 آنان. بنابراين توسل به آنچه نزد خداوند منزلت دارد، خواه شخص يا كارى شايسته باشد، جايز و زيبنده است. در نتيجه، وسيله راه رسيدن به مطلوب يا پلى براى رسيدن به خواستههاى مشروع يا پديدههايى حسى براى رسيدن به مفاهيمى ارزشمند و محسوس يا راههاى مشروعى براى خواستههاى ويژه به شمار مىآيد.
«ابنحجر» مىگويد:
وسيله، آن است كه انسان بهواسطه آن به شخصيت بزرگى تقرب جويد. وقتى گفته مىشود « توسّلتُ »؛ «متوسل شدم»؛ يعنى « تقرّبتُ »؛ «تقرب جستم». وسيله بر منزلت و جايگاه والا نيز اطلاق مىگردد و اين معنا در حديث «عبداللهبنعمرو» آمده كه مسلم آن را با اين عبارت آورده است: «وسيله، جايگاهى است در بهشت كه فقط شايسته بندگان خداوند است...». 1
«بزار» نظير اين روايت را از «ابوهريره» نقل مىكند و مىتوان معناى دوم را نيز به معناى اول بازگرداند كه انسان واصل، به خدا نزديك است. بر اين اساس، اين منزلت همانند تقربى است كه به وسيله آن، توسل صورت مىگيرد. 2
توسل در اصطلاح شرعى به اين معناست كه فرد متوسل، درباره پذيرفته شدن اعمالش ناآگاه است و براى اميدوارى به پذيرش آنها از سوى خداوند، به اعمال مقبول انسانهاى مقرب متوسل مىشود؛ توضيح اينكه