41برخورد با ديگران تبسم بر لب داشت و با روى گشاده آنان را مى‌پذيرفت.
رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) پيوسته هنگام سخن‌گفتن تبسم مى‌كرد: «
كانَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه و آله )
اذا حَدَّثَ بِحَديثٍ تَبَسَّمَ في حَديثِهِ ». 1 حضرت به اطرافيان و اصحاب خود سفارش مى‌كرد كه با روى باز با مردم رفتار كنند. ايشان در حديثى همه مردم را به گشاده‌رويى سفارش مى‌كند:
يا ايُّها الناسُ انّي اعلَمُ انَّكُم لَن تَسَعُوا النّاسَ بِأَموالِكُم وَلكِنْ بِالطَّلاقَةِ وحُسنِ الخُلُقِ. 2
اى مردم! همانا من مى‌دانم كه شما با اموالتان هرگز نمى‌توانيد مردم را راضى كنيد، ولى با روى گشاده و حسن خلق با آنها برخورد كنيد.
درمان سوء خلق
بيمارى‌هاى واگيردار را مى‌توان با برنامه‌هاى بهداشتى مهار و از شيوع و انتقال آنها جلوگيرى كرد و به مردم مصونيت داد. اما بيمارى‌هاى اخلاقى با واكسن مهار نمى‌شود و مردم از ابتلاى به آنها مصونيت نمى‌يابند. فرد فاسد و بداخلاق مى‌تواند بر اطرافيان خود اثر بدى بگذارد، آنان را به فساد اخلاق مبتلا و فكر سالمشان را ناسالم كند.
عوارض بيمارى جسم فقط شخص مريض را زجر مى‌دهد؛ اما آثار شوم بيمارى اخلاق، دامن‌گير جامعه نيز مى‌شود. كسى كه بدنش بيمار است خود به‌تنهايى رنج مى‌برد و درد مى‌كشد. دوستان و بستگان از بيمارى وى ناراحت و متأثرند، ولى از تب او تب‌دار نمى‌شوند و مانند بيمار از درد به خود نمى‌پيچند. اما بيماران اخلاق با گفتار ناپسند خويش آتش فتنه و دشمنى روشن مى‌كنند، خانواده و اجتماع را به هم مى‌ريزند، فساد و تباهى به بار مى‌آورند و مايۀ بدبختى خود و ديگران مى‌شوند.