43اشكال ديگر بر نظريه زيادت صفات بر ذات، اين است كه در اين نظريه، نوعى تشبيه‌گرايى وجود دارد؛ زيرا صفات الهى به صفات انسانى كه زايد بر ذات اويند، تشبيه شده است. 1
ازاين‌رو در احاديث پيشوايان معصوم شيعه، نظريه زيادت صفات بر ذات الهى، به شدت نفى شده است.
ج) صفات خبرى
صفات خبرى، اوصافى است كه در آيات قرآن و روايات آمده است اما مستندى جز نقل ندارد. ظاهر اين صفات بر داشتن اعضا و جوارح براى خداوند دلالت دارد؛ مثل يدالله، وجه‌الله، عين‌الله و... . 2
اماميه با توجه به پاره‌اى شرايط، به تأويل يا حمل بر مجاز اين موارد مى‌پردازد؛ اما غالب اهل حديث و حشويه در اهل سنت، اين صفات را بر معناى ظاهرى حمل مى‌كنند. كه نتيجه اين نظر، تجسيم است.
علت عمده اين گرايش در اهل حديث، ورود احاديث ساختگى در باب صفات الهى (صفات خبرى) است. اين احاديث به اسم احاديث نبوى در منابع حديثى آنان راه يافته است. حتى در پاره‌اى آثار وضع به گونه‌اى است كه گويى با اثرى شرك‌آلود سر و كار داريم؛ چنان‌كه فخر رازى كتاب «التوحيد» ابن‌خزيمه را «كتاب شرك» خوانده است. 3 خوشبختانه اين‌گونه احاديث ساختگى، به منابع شيعى راه نيافته است و اين امر برآمده از مجاهدت‌هاى پيشوايان معصوم شيعه است. 4