36و اختلاف در امت اسلامى جوانه زد و همان‌گونه كه ايشان در «حديث افتراق» 1 پيش‌بينى نموده بود، به تدريج فرقه‌ها و نحله‌هاى گوناگونى از بستر اسلام سر برآورد و جامعه اسلامى پراكنده شد و بين آنها اختلاف افتاد. كتاب‌هاى تدوين‌شده در زمينه فرق و مذاهب، گوياى اين حقيقت تلخ است و تعداد بى‌شمار اين فرقه‌ها را نشان مى‌دهد.
در ميان اين فرق و مذاهب شيعه اماميه و اهل سنت، مهم‌ترين و ماندگارترين آنها است. اين دو مذهب، با وجود همانندى بسيار در اصول و مبانى دين، در پاره‌اى مسائل نيز اختلاف نظر دارند. اين مقاله بر آن است كه تفاوت‌هاى اين دو مذهب را به لحاظ اعتقادى، بررسى نمايد. نخست، به تعريف شيعه اماميه و اهل سنت مى‌پردازيم.
تعريف شيعه
شيعه در لغت، به معناى تابع و پيرو است. كسى كه از ديگرى تبعيت مى‌كند و بر اساس دستورات او عمل مى‌كند، شيعه او به‌شمار مى‌آيد؛ 2از اين رو مى‌بينيم كه امام حسين (ع) در روز عاشورا لشكر يزيد را شيعيان آل ابوسفيان خواند و فرمود: « يا شيعة آل ابي‌سفيان ان لم يكن لكم دين ...». 3
واژه شيعه همچنين به معناى نصرت و يارى و توافق و هماهنگى در قول يا فعل نيز به كار رفته است. 4
شيعه در اصطلاح تاريخى و عقيدتى، به كسانى گفته مى‌شود كه پس از رحلت رسول اكرم (ص) ، به سفارش آن حضرت، حضرت على (ع) را خليفه و جانشين بلافصل