25شيعه معتقد به عصمت مطلق همه پيامبران الهى است و آن را لطفى از جانب خدا مى‌داند كه به سبب آن، معصوم، انگيزه‌اى براى ترك طاعت يا انجام گناه ندارد، هرچند قدرت بر آن دارد. بر اين اساس، پيامبران در دريافت شريعت، حفظ، ابلاغ و تبيين آن براى بشر، از هر خطاى عمد و سهوى معصومند و همچنين پيش و پس از پيامبرى، از هر گناه، كبيره يا صغيره، عمدى يا سهوى و حتى خطا در امور فردى، معصوم هستند. 1
امامت
از نظر شيعه، امامت، منصب الهى جانشينى پيامبر اكرم (ص) در رهبرى دينى و دنيوى امت اسلامى است. امام، انسانى معصوم است و علم خدادادى دارد. او از سوى خدا و پيامبرش به اين مقام برگزيده و به مردم معرفى مى‌شود تا پس از پيامبر (ص) ، وظايف او را، جز دريافت و ابلاغ وحى، بر عهده گيرد. پس از وفات پيامبر اكرم (ص) ، در حيات امت اسلامى، خلأ بزرگى پيدا شد. چرا كه مسئوليت‌هاى حضرت محمد (ص) ، تنها دريافت وحى الهى و رساندن آن به مردم نبود، بلكه وظايف مهم ديگرى مانند: تفسير و شرح قرآن و اهدافش، كشف اسرار اين كتاب خدا، بيان احكام و مسائلى كه در زمان حيات و دعوتشان پيش مى‌آمد، پاسخ به سؤال‌هاى دشوار و شبهه‌آفرين دشمنان اسلام از يهود و نصارى، حفاظت از دين در برابر تحريف و مراقبت از آنچه مسلمانان از اصول و فروع دين از ايشان مى‌آموختند، هم برعهده داشتند، تا مسلمانان در اين موضوعات منحرف نشوند. امامت نزد شيعه، حق كسى است كه اين خلأ بزرگ را كه با وفات پيامبر (ص) پيش مى‌آيد، پر كند؛ همچنين با امنيت كشور و مرزها، اجراى حدود و نشر دين خدا را تأمين كند.