70 ندانستند و از توارث و ازدواج با آنها نهى نكردند و بر آنان احكام مسلمانان را جارى نمودند.
مذهب گذشتگان كه وهابيت در پوشش اعتقاد به آن است، قول به عدم تكفير طوايف مارقين است كه شرح حالشان را بيان كرديم.
شيخ تقى‌الدين‌بن تيميه مى‌گويد:
امام احمد [بن حنبل]، خوارج و مرجئه و قدريه و بزرگان جهميه را تكفير نكرده، بلكه پشت سر جهميه كه مردم را به اعتقادات خويش فرا مى‌خواندند و مخالفين خود را به شدت مجازات مى‌كردند نماز مى‌گزارْد.
وى همچنين گفته‌اى به اين مضمون دارد: از زشت‌ترين بدعت‌ها، تكفير گروهى از مسلمانان و حلال دانستن خون و مال آنهاست؛ چه بسا گروهى كه تكفير مى‌شود، بدعتى بزرگ‌تر از گروه تكفيركننده نداشته باشد و بر فرض اينكه آن گروه، بدعتى هم داشته باشد، گروهى كه بر سنت رفتار مى‌كند، اجازه تكفير آن را ندارد؛ چرا كه شايد بدعتِ آن گروه، ناشى از اشتباه باشد.
در قرآن كريم آمده است: (رَبَّنٰا لاٰ تُؤٰاخِذْنٰا إِنْ نَسِينٰا أَوْ أَخْطَأْنٰا) ؛ «پروردگارا اگر ما فراموش يا خطا كرديم ما را مؤاخذه مكن». (بقره: 286)
نيز مى‌فرمايد:
(وَ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنٰاحٌ فِيمٰا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَ لٰكِنْ مٰا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ) (احزاب: 5)
در خطاهايى كه از شما سر مى‌زند گناهى بر شما نيست. ولى آنچه را از روى عمد مى‌گوييد (مورد حساب قرار خواهد داد).
پيامبر اكرم (ص) مى‌فرمايد:
إِنَّ اللهَ تجاوز لِأُمَّتِي عَنِ الْخَطَأِ وَ النِّسْيَانِ وَ مَا اسْتُكْرِهُوا عَلَيْه. 1
خداوند براى امت من خطا و فراموشى و آنچه از روى اجبار انجام دهند را ناديده گرفته است.