39 دخت گرامى پيامبر(ص) نام برده‌اند، برخى مى‌نويسند كه حسن و حسين(عليهما السلام) نيز گواهى دادند. اين حقيقت را مسعودى 1 و حلبى 2نقل كرده‌اند؛ بلكه فخر رازى 3 مى‌گويد: غلامى از غلامان پيامبر خدا(ص) نيز به حقانيت زهرا(عليها السلام) گواهى داد، ولى نام او را نمى‌برد. ولى بلاذرى 4 به نام آن غلام نيز تصريح مى‌كند و مى‌گويد: او رباح غلام پيامبر بود.
از نظر تاريخى مى‌توان گفت كه اين دو نقل با هم منافاتى ندارد؛ زيرا طبق نقل مورخان، خليفه شهادت يك مرد و زن را براى اثبات مدعا كامل ندانسته است. (در آينده در اين‌باره بحث خواهيم كرد) از اين جهت، ممكن است دخت گرامى پيامبر(ص)، براى تكميل شهود، حسنين(عليهما السلام) و غلام رسول اكرم(ص) را آورده باشد.
از نظر احاديث شيعه، دخت پيامبر، علاوه بر شهود ياد شده، اسماء بنت عميس را آورد و نيز در احاديث ما وارد شده است كه پيامبراكرم(ص) مالكيت زهرا(عليها السلام) برفدك‌را در نامه‌اى تصديق كرده بود 5 و طبعاً زهرا(عليها السلام) به آن نامه استناد جسته است.
اميرمؤمنان(ع)، پس از اقامه شهادت، خليفه را به اشتباه خود متوجه ساخت؛ زيرا وى از كسى شاهد مى‌خواست كه‌فدك‌در تصرف او بود و مطالبه شاهد از متصرف بر خلاف موازين قضايى اسلام است. از اين لحاظ، رو به خليفه كرد و فرمود: هرگاه من مدعى مالى باشم كه در دست مسلمانى است، از چه كسى شاهد مى‌طلبى؟ از من شاهد مى‌طلبى كه مدعى هستم، يا از شخص ديگر كه