18به هر روى، ايرانيان، شاخه‌اى از نژاد سفيد آريايى هستند كه با ديگر هم‌نژادان خود، هندى و اروپايى، در سرزمين‌هاى شمال آسياى مركزى (جنوب سيبرى)، آسياى شمال غربى و دشت‌هاى اوراسى مى‌زيستند. گويا آنان در هزاره اول پيش از ميلاد 1به دلايلى چون «سردى هوا» 2، «كمبود مراتع»، «افزايش جمعيت»، «نبردهاى قبيله‌اى» و «محدوديت سرزمين خود» به مناطق جنوبى‌تر كوچ كردند. 3 بعدها شاخه‌هايى از اين آريايى‌ها (در هزاره اول پيش از ميلاد) دوباره دست به هجرت زدند و وارد سرزمينى شدند كه از آن پس، به سبب ورودشان، آن را «ايران» ناميدند.
تازه‌واردان آريايى، در سه گروه متمايز «ماد»، «پارس» و «پارت»، چون مثلثى، غرب، شرق و جنوب ايران را فراگرفتند و با غلبه بر بوميانى كه از نژادشان اطلاع دقيقى در دست نيست، جمعيتى را پديد آوردند كه پس از آن با هويت ايرانى شناخته شده‌اند. 4