1) . آية الله بهجت: ضرورت شخصيه يا شأنيه.

2) . آية الله زنجانى: داشتن ضروريات زندگى در استطاعت معتبر نيست، البته كسى كه بعضى از ضروريات زندگى خود را ندارد و مالى به مقدار مخارج حج به دست آورده كه اگر آن را در راه سفر حج هزينه كند براى تهيه لوازم زندگى به مشقت شديد مى‌افتد يا در تهيه آنها با آبروريزى مواجه مى‌شود مستطيع نمى‌باشد؛ البته در صورتى كه اگر حج هم نرود اين مال را در تهيه ضروريات زندگيش مصرف نمى‌كند مستطيع مى‌باشد. آية الله سبحانى: مسلماً شؤون افراد و محيط زندگى در تعيين حدود ضروريات مؤثر است.

3) . آية الله مكارم: خواه ملكى باشد يا اجاره‌اى كه با شؤون او سازگار باشد.

4) . آية الله بهجت: در حدى كه كافى براى شخص و شأن او باشد (كتاب حج، ص8 و 26).

5) . آية الله خامنه‌اى: شئون عرفى اشخاص با هم متفاوت است. كسى كه داشتن مسكن شخصى از ضروريات زندگى او يا عرفاً مناسب با شأن او است، و يا سكونت در منزل استيجارى يا عاريه‌اى و يا وقفى براى او حرج و مشقت دارد و يا موجب وهن او مى‌شود، براى تحقق استطاعت او، داشتن خانه ملكى شرط است. (مناسك حج، م49). ‍آية الله سيستانى:... و نداشتن آن موجب حرج باشد.

6) . آية الله صافى: و نداشتن آن حرجى باشد.

7) . آية الله اردبيلى: ولى كسانى كه اهل ساده زيستى و قناعت هستند و چنانچه به حج هم نروند لوازم زندگى معمولى را نمى‌خرند، هرگاه لوازم زندگى را نخريده و به حج بروند، حج آنها حجةالاسلام محسوب مى‌شود.