47
أَنْعَامْ : گاو، گوسفند و شتر را گويند.
بَائِسْ : كسى كه در سختى به سر مىبرد.
قَضَاء تَفَثْ : يعنى چرك و آلودگى را دور كردن، مثل ناخن گرفتن و كوتاه كردن مو.
عَتِيق : محترم و گرامى و به معناى آزاد شده نيز آمده است. 1
2. تفسير آيات
در تفسير اين فراز از آيه: ( إِذْ بَوَّأْنٰا لِإِبْرٰاهِيمَ مَكٰانَ الْبَيْتِ ) چند احتمال دادهاند:
الف) به ياد آور اى محمد(ص)، زمانى را كه محل كعبه را براى ابراهيم، مسطح و مهيا كرديم و به او نشان داديم.
«سُدّى» در تفسير آيه مىگويد:
هنگامى كه خداوند، به ابراهيم امر كرد تا كعبه را بسازد، طوفانى فرستاد تا خاكها را كنار زند و زمين را هموار نمايد و پايههاى خانه را آشكار كند - خانهاى كه در زمان حضرت آدم(ع) ساخته شد و در طوفان حضرت نوح(ع) ويران گشت - آنگاه دستور داد در همانجا خانه كعبه را بنا نمايد.
اما كلبى در تفسير آيه چنين مىگويد: «خداوند قطعه ابرى همانند كعبه در جايگاه آن، پديد آورد و صدايى از ميان آن بلند شد كه اى ابراهيم! در همينجا به مانند و اندازه من، خانه كعبه را بنا كن: «
ابنِ عَلي قَدْرِي ».