74
سجده بر تربت
مطلب دومى كه در شبهه يادآور شده اين بود: «دليل بر اينكه شما بر قبور نماز مىخوانيد، تربت حسينى است كه شما بر آن سجده مىكنيد» بايد گفت: شخص شبههكننده از فقه خود و احاديث پيامبر(ص) آگاهى ندارد.
از افتخارات پيامبر(ص) يكى اين است كه فرمود:
«جُعلتْ لِي الأرضُ مَسجداً وَ طَهوراً» 1؛ «زمين براى من، سجدهگاه و پاككننده قرار داده شده است».
اين حديث مىرساند كه مسلمانان بايد بر روى زمين يعنى سنگ و خاك سجده كنند و در تيمم نيز بايد بر روى خاك تيمم كنند. بنابراين، سجده بر غير زمين، فاقد شرط صحت نماز است، و لذا از زمان پيامبر(ص) تا چند قرن، مسلمانان بر خاك مسجد وسنگريزههاى مساجد سجده مىكردند.
صحابه پيامبر(ص) براى جلوگيرى از داغشدن سنگريزهها به وسيله آفتاب سوزان عربستان، آنها را در مشت خود نگاه مىداشتند و به هنگام سجده بر زمين مىگذاشتند و بر روى آنها سجده مىكردند، حتى اگر مسلمانى بر گوشه عمامه خود سجده مىكرد، پيامبر(ص) آن را از زير پيشانى او مىكشيد و مىفرمود: «
ترّب وجهك» 2؛ «صورتت را بر خاك بگذار» و دهها روايت در اين زمينه هست كه جاى بازگويى آنها نيست.