36 اما به اذن خدا، چنان‌كه مى‌فرمايد:
وَ أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتىٰ بِإِذْنِ اللّٰهِ (آل‌عمران: 49)
و به خواست و فرمان خدا نابيناى مادرزاد و پيس را بهبود مى‌بخشم و مرده را زنده مى‌كنم.
بنابراين منطق قرآن اين است كه شفا، و حتى زنده كردن مردگان، به صورت استقلالى و بدون استمداد از كسى، ويژه خداست ولى شفا، و حيات‌بخشى به اذن الهى و امر او و به عنوان اينكه كارگزار عالم آفرينش است، به وسيله اولياى خدا انجام مى‌گيرد، با توجه به اين آيات، روشن مى‌شود كه درخواست شفا به نحوى كه حضرت مسيح يادآور آن است، نه تنها شرك نيست، بلكه عين توحيد است و با آيات قرآن، كمال انطباق را دارد.