34
شبهه 3 : طلب شفا و شرك
چگونه مى‌گوييد: اى امام عزيز! فرزند ما را شفا بده! درحالى‌كه شافى خداست و اين نوعى شرك است؟
پاسخ
در گذشته، يادآور شديم كه ملاك توحيد و شرك در دست ما نيست كه كارى را عين توحيد و كار ديگر را شرك قلمداد كنيم، بلكه براى خود، معيار و ميزانى دارد كه بايد كارها با آن معيار سنجيده شود و ما اين معيار را با دو مثال روشن مى‌كنيم.
قرآن مجيد، تدبير جهان آفرينش، از جمله شفاى بيماران را به خود خدا نسبت داده است، و منحصر به او شمرده است، و در سوره‌هاى مختلف مى‌فرمايد: يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ؛ «اوست كه جهان را اداره مى‌كند». (يونس: 3 و 31؛ رعد: 2؛ سجده: 5)
ولى درحالى‌كه تدبير را منحصراً از آن خود مى‌داند، در سوره النازعات مى‌فرمايد: فَالْمُدَبِّرٰاتِ أَمْراً ؛ «پس به آن تدبيركنندگان كارها