35خداوند محمّد(ص)را براى هدايت مردم و گسترش اسلام فرستاد. او نيز به وظيفۀ خود عمل كرد و پروردگار، دل‌هاى ما را به سوى آنچه او مى‌خواند، هدايت فرمود. ما مهاجران، اولين كسانى بوديم كه اسلام آورديم و مردم پس از ما مسلمان شدند. رسول خدا از قريش بود و در آنجا زاده شد و ما عشيره و خانوادۀ او هستيم و بهترين نسب‌ها به ما تعلّق دارد. شما يار خدا و رسول و مشاور آن حضرت بوده و برادر و شريك ما در دين و هر امر خيرى هستيد كه ما بدان دست يافته‌ايم. شما همواره محبوب‌ترين مردم نزد ما و يار وياور ما بوده‌ايد. تن دادن به مقدّرات الهى و آنچه خدا براى برادران مهاجرتان در نظر گرفته، براى شما سزاوارتر است و شايستۀ شما نيست كه به آنان حسادت ورزيد يا به دست شما پيمان‌شكنى شود؛ زيرا شما هميشه در كمبودها صبورى مى‌كرديد. البتّه كسى حقّ شما را انكار نمى‌كند؛ امّا مى‌دانيد كه عرب، جز از اميران قريش فرمان نمى‌برد. آنان مردمانى متّحد و داراى پيوندى عميق، زبانى فصيح و وجهۀ اجتماعى هستند و شما از زحمات عمر در راه اسلام آگاهيد، پس بياييد همگى با او بيعت كنيم. ¹

ولى عمر او را براى خلافت سزاوارتر دانست و گفت: «من اولين كسى هستم كه براى بيعت دستم را سوى تو دراز مى‌كنم» و آن‌گاه با او بيعت كرد. پس از آن بسيارى از حاضران به سوى ابوبكر هجوم آوردند و با وى بيعت كردند. شخصى فرياد زد: «سعدبن‌عباده را كه زيردست و پا مانده بود كشتيد!» عمر گفت: «خدا سعد را بكشد!» سپس مردى از انصار، شكم سعد را لگدمال كرد و خاك به دهانش ماليد. ²