47رسول خدا(ص) فرمود: «من در ميان شما دو جانشين باقى مى‌گذارم: كتاب خدا كه همچون ريسمانى، زمين را به آسمان پيوند مى‌دهد و عترت و اهل‌بيتم. اين دو از هم جدا نخواهند شد تا آنكه در كنار حوض بر من وارد شوند».
حمزة احمد الزِّين (پژوهشگر مسند) مى‌گويد: «سند اين حديث، حَسَن و نيكوست». 1 حافظ هيثمى مى‌گويد: «اين حديث را احمد نقل كرده، و سند آن خوب است». 2البانى مى‌گويد: «اين حديث، صحيح است». 3طبرانى نيز با عباراتى نزديك به عبارات مذكور، اين حديث را نقل كرده است 4 و هيثمى نيز پس از ذكر اين حديث، از قول طبرانى،در «مجمع الزوائد» مى‌نويسد: «طبرانى اين حديث را در المعجم الكبير آورده است و راويان آن، ثقه و مورد اطمينان هستند». 5 نسائى نيز اين حديث را از زبان زيد بن ارقم نقل مى‌كند و مى‌گويد:
هنگامى كه رسول خدا(ص) از حجةالوداع بازگشت و در غدير خم فرود آمد، دستور داد تا خس‌وخاشاك پيرامون درختان را جارو كنند و آن‌گاه فرمود: «گويا فرا خوانده شده، و دعوت حق را لبيك گفته‌ام. من در ميان شما دو چيز گرانبها را باقى مى‌گذارم كه يكى از ديگرى بزرگ‌تر است: كتاب خدا و عترت و اهل‌بيتم. پس بنگريد كه پس از من چگونه با اين دو رفتار مى‌كنيد؛ زيرا اين دو از هم جدا نخواهند شد تا آنكه در كنار حوض بر من وارد شوند». آن‌گاه پيامبر فرمود: «خداوند مولاى من است و من ولى همه مؤمنان هستم». آن‌گاه دست على(ع) را