46 يك روز رسول خدا(ص) كنار بركه آبى به نام خُم كه ميان مكه و مدينه قرار داشت،براى ما به سخنرانى پرداخت و پس از حمد و ثناى پروردگار و موعظه و تذكر، فرمود: «اى مردم! آگاه باشيد كه من، انسانى بيش نيستم و به زودى دعوت پيك حق را لبيك خواهم گفت. من در ميان شما دو امانت گرانبها باقى مى‌گذارم: نخست كتاب خدا كه دربردارنده نور و هدايت است. پس كتاب خدا را برگيريد و بدان چنگ زنيد». پيامبر پس از تشويق و ترغيب مردم به كتاب خدا فرمود: «و دوم اهل‌بيتم. خدا را در مورد اهل‌بيتم به شما يادآورى مى‌كنم. خدا را در مورد اهل‌بيتم به شما يادآورى مى‌كنم. خدا را در مورد اهل‌بيتم به شما يادآورى مى‌كنم...». 1
«ترمذى» نيز به نقل از «ابوسعيد» و «زيد بن ارقم»، حديث ثقلين را چنين روايت مى‌كند:
رسول خدا(ص) فرمود: «من در ميان شما دو چيز را كه يكى از ديگرى بزرگ‌تر است، باقى مى‌گذارم كه در صورت تمسك به آن دو، هرگز پس از من گمراه نخواهيد شد: نخست كتاب خدا كه همچون ريسمانى، زمين را به آسمان پيوند مى‌دهد و دوم عترت و اهل‌بيتم. اين دو از هم جدا نخواهند شد تا آنكه در كنار حوض بر من وارد شوند. حال بنگريد كه پس از من چگونه با قرآن و عترت رفتار مى‌كنيد». 2
«سقاف» 3 و «البانى» 4 اين روايت را صحيح دانسته‌اند. «احمد» از قول «زيد بن ثابت» مى‌نويسد: