43سال كه شب حمله قرامطه بود، ستاره‌ها از اول شب تا آخر به‌طور دايم و با شدتى كه هيچ سابقه نداشت، ساقط شد» 1؛ ولى به‌نظر مى‌رسد مراد از «نجوم»، در كلام نجاشى ستارگان و شهاب‌هاى آسمانى نيست بلكه احتمال دارد نجوم، كنايه از ستارگان علمى باشد كه در اين سال يكى پس از ديگرى از دنيا رفته باشند؛ چه اينكه در همين سال ابوالحسن‌على‌بن محمد السّمرى آخرين وكيل امام زمان(عج) از دنيا رفت 2؛ و اين سال، با حوادث دردناك و رحلت اقطاب از دانشمندان همراه بوده است 3، ابن‌جوزى نيز اين سال را پر ازحوادث و شوم ياد مى‌كند:
«در اين سال بسيارى از شيعيان كه در مسجد (به‌عقيده او) براى سبّ صحابه گرد هم آمده بودند، زندانى و مسجد تخريب و جاى آن، مسجد ديگر بنا شد، و رأس قّبّة خضراء كه تاج حكومت عباسى و عَلَم شهر محسوب مى شد، سقوط كرد. باران و رعد و برق شديدى رخ داد، قحطى و گرسنگى بيداد مى‌كرد، مرگ و موت زيادى اتفاق افتاد كه حتى مردم را دسته جمعى بدون غسل و كفن در يك‌قبر دفن كردند، آب فرات به‌شدت زياد شد و وارد خيابان‌هاى بغداد شد و بسيارى از عباسى‌ها غرق گشتند و دو پل قديمى و سنگى عتيق و جديد بغداد، فرو ريخت، تلفات مواشى و بيمارى فراوان شد...» 4؛ اين قطعه از تاريخ گوياى اين است كه اين سال براى علماى اماميه به‌شدت سخت‌تر از هر زمان ديگر بوده است و بسيارى از علما و بزرگان شيعه شهيد و يا