16مسلمانان فتح و جزو سرزمين‌هاى اسلامى شد. 1
بر اساس آنچه «ابن سعد» و «نصر بن مزاحم منقرى» نقل كرده‌اند، در سال (36ه.ق)، هنگامى كه حضرت على عليه السلام ، به سوى «صفين» حركت مى‌كرد، به كربلا رسيد و چون نام آن را دانست، فرود آمد، وضو ساخت و نماز گزارد. سپس، مشتى از خاك آن را برداشت، و بوييد و فرمود:
يُقْتَل هاهُنا قَومٌ افْضلُ شُهداء عَلى وَجهِ الاَرْضِ. واهاً لَكِ أَيَّتُهَا التُّربَةُ لَيُحْشَرَنَّ مِنكِ قَومٌ يَدخُلونَ الجَنَّةَ بِغَيرِ حِسابٍ. 2
در اينجا كسانى كشته مى‌شوند كه بهترين شهيدان روى زمين هستند. اى خاك! خوشا به حالت! زيرا گروهى از درون تو برمى‌خيزند كه بدون حساب وارد بهشت مى‌شوند.
امروزه، كربلا از شهرهاى مقدس اسلامى و از مراكز تاريخى جهان است و خواست خداوند بر اين بوده كه اين سرزمين، جايگاهى بس والا يابد و قبله‌گاه ميليون‌ها مسلمان عاشقى شود كه از سرتاسر جهان آهنگ آن مى‌كنند و يا حتى آرزوى ديدار آن را در دل مى‌پرورانند. بارگاه باشكوه و ملكوتى سومين پيشواى شيعيان جهان و نواده گرامى رسول خدا (ص) ، به اين شهر قداستى آسمانى بخشيده و خاكش به خون مطهر حسين بن على عليه السلام و ياران فداكارش طهارت يافته «
وطابَتِ الاَرْضُ الَّتِي فِيها دُفنتُم » و شفاى دردها شده است. 3
اين سرزمين را با نام‌هاى گوناگونى مانند: «كربلا»، «طف»، «غاضريه»، «نينوا»، «عقر»، «نواويس» و «حائر» خوانده‌اند كه وجه تسميه آن به‌طور مفصل در كتاب‌ها بيان شده است. 4