24
پاسخ اول
بدون ترديد قرآن كريم منبع هدايت است. اين نكته از آيات فراوانى استفاده مى‌شود و حتى دلالت برخى از آنها روشن‌تر از دلالت دو آيه‌اى است كه نويسنده به آن استناد كرده است؛ براى نمونه خداوند مى‌فرمايد:
« ذٰلِكَ هُدَى اللّٰهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشٰاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللّٰهُ فَمٰا لَهُ مِنْ هٰادٍ» ( زمر: 23)
اين هدايت الهى است كه هركس را بخواهد با آن راهنمايى مى‌كند و هركس را خداوند گمراه سازد، هيچ راهنمايى براى او نخواهد بود.
خداوند هدايت را تنها در كتاب خود مى‌داند و سرپيچى از آن را به گمراهى توصيف مى‌كند. لكن بايد پيروى از قرآن كريم در تمام ابعاد آن باشد؛ يعنى انسان بايد از آنچه قرآن، آن را عامل گمراهى مى‌داند، دورى كند و از آنچه مايه هدايت معرفى مى‌كند، پيروى نمايد. خداوند متعال، شيطان و خواهش‌هاى نفسانى انسان را عامل گمراهى معرفى مى‌كند و مى‌فرمايد: « وَ لاٰ تَتَّبِعُوا خُطُوٰاتِ الشَّيْطٰانِ » ؛ «و از گام‌هاى شيطان پيروى نكنيد». (انعام: 142) و در آيه ديگرى از اين سوره مى‌فرمايد:
« قُلْ لاٰ أَتَّبِعُ أَهْوٰاءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَ مٰا أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ » (انعام:56)
بگو از هوى و هوس‌هاى شما پيروى نمى‌كنم. اگر چنين كنم، گمراه شده‌ام و از هدايت‌يافتگان نخواهم بود.
خداوند در سوره نجم، هرگونه پيروى پيامبر از خواهش‌هاى نفسانى