20در روايتى آمده كه امام رضا(ع) در روز عرفه تمام اموال خود را بين فقرا تقسيم كرد. فضل بن‌سهل عرض كرد: «اين‌كار موجب زيان است». فرمود: «نه، خير است، موجب سود است. هرگز كارى كه موجب اجر و پاداش شود، نبايد زيان به حساب آورد». ¹

در مسجدالحرام مردى از امام صادق(ع) پرسيد: «چه كسى گناهش از گناه همه بزرگ‌تر است؟» ايشان فرمود:

مَنْ يَقِفُ بِهَذَيْنِ المَوْقِفَيْنِ عَرَفَةَ وَ المُزْدَلِفَةِ وَ سَعَى بَيْنَ هَذَيْنِ الجَبَلَيْنِ ثُمَّ طَافَ بِهَذَا الْبَيْتِ وَ صَلَّى خَلْفَ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ عليه السلام ثُمَّ قَالَ فِي نَفْسِهِ أَوْ ظَنَّ أَنَّ اللهَ لَمْ يَغْفِرْ لَهُ فَهُوَ مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ وِزْراً. ²

هركس كه در اين دو موقف عرفه و مشعر، وقوف كند و بين اين دو كوه [صفا و مروه] سعى نمايد و گرد اين خانه [كعبه] طواف انجام دهد و نماز پشت مقام ابراهيم به‌جاآورد، در عين حال بعد از تمام اين اعمال، پيش خود بگويد يا گمان كند كه خدا او را نيامرزيده است، اين آدم از همه كس، گناهش عظيم‌تر است [ بدگمانى به خدا و نااميدى از رحمت خدا، گناهى بسيار بزرگ و خطرناك است].

پيامبر گرامى اسلام(ص) نيز فرمود: «

ما مِنْ يَوْمٍ أَكْثرُ أَنْ يُعِتقَ اللهُ فيهِ عَبْداً مِنَ النّارِ مِنْ يَوْمِ عَرَفَةَ » ³؛ «خداوند هيچ روزى به اندازه روز عرفه، بندگان خود را از آتش جهنم آزاد نمى‌كند».