19 اين كتاب، ترجمه الفصول المهمة فى تأليف الامة است كه از روى چاپ هفتم آن به فارسى آمده و مى‌توان آن را يكى از مهم‌ترين و اصيل‌ترين منشورهاى همبستگى اسلامى امت به حساب آورد؛ زيرا اين اثر كم‌نظير و پرارج، از آن كسى است كه مرحوم علامه امينى، پيش از تقريظ سيد شرف‌الدين بر الغدير، درباره وى مى‌نويسد:

اين نامه را مصلح كبير، آيت الله سيد عبدالحسين شرف‌الدين عاملى نوشته، شخصيتى كه مورد توجه و ستايش امت اسلامى است و پيوسته جهت اصلاح امت و تبليغ اسلام، راه‌گشاى مسلمانان بوده و فداكارى شايسته‌اى نموده است، خدا او را جزاى خير دهد. ¹

آيت الله بروجردى هم درباره وى مى‌فرمود:

قدرت بيان و نثر شيواى مرحوم سيد شرف‌الدين و متانت و قوه استدلال آن مرحوم، كم‌نظير بود. ²

استاد شهيد مرتضى مطهرى نيز سيد شرف‌الدين را يكى از اصلاح‌گران بزرگ ناميده است.

شرف‌الدين، در مقدمه كتاب خود مى‌نويسد:

اسباب عمران و تكامل به وجود نمى‌آيد و روح تمدن و سعادت پديدار نمى‌گردد و گردن ما از يوغ بردگى آزاد نمى‌شود، مگر اينكه اتفاق كلمه داشته، دل‌ها به هم نزديك و عزم‌ها منسجم باشد، تا بتوانيم، راه اعتلاى امت و عزت ملت اسلام را فراهم آوريم و سرزمين‌ها سبز و خرم شود، آسمان، رحمت ببارد و چشم‌سار رحمت و محبت از قلب‌ها روان گردد.