58ابن ابى‌نصر از حضرت رضا(ع) روايت مى‌كند كه به حضرت ابى‌الحسن(ع) عرض كردم: «علت حرم بودن اين حدود و دورى و نزديكى بعض اطراف نسبت به اطراف ديگر چيست»؟ امام(ع) فرمود:
وقتى آدم(ع) از بهشت خارج شد، بر كوه «ابو قبيس» نازل گرديد و چون تنها بود، از وحشت و تنهايى شكايت كرد. خداوند متعال دانه ياقوت سرخى براى تسكين خاطر و انس او فرستاد. آدم(ع) آن دانه را بر زمين در نقطه‌اى كه خانه كعبه بنا شد، قرار داد. روشنايى آن ياقوت آدم(ع) را جلب كرد و به دور آن مى‌چرخيد و شعاع نور و روشنايى آن ياقوت از هر طرف تا حدى پرتوافكن شد و آن حد به عنوان حرم معين گرديد و اول كسى كه حدود حرم را تعيين كرد و نشانه‌گذارى نمود، حضرت ابراهيم(ع) بود كه به راهنمايى جبرئيل بر آن حدود واقف گرديد.
سوم: مكه
مكه سرزمينى مقدس و بى‌نظير در همه عالم است. معبد مسلمانان و قبله‌گاه موحدان است. اين شهر در نقطۀ مركزى سرزمين حجاز، ميان چند رشته كوه مرتفع قرار گرفته است. كعبه نيز در دل اين شهر، و وسط مسجدالحرام بنا شده است.
نام‌هاى زيادى براى اين سرزمين ذكر كرده‌اند، ولى قرآن به چهار اسم اشاره مى‌كند:
1. مكه ( وَ هُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ) . (فتح:24)