22«نسيم الرياض» 1 تصحيح آن را ذكر كرده‌اند.
تمامى آنها از حافظان حديث و از امامان مورد اعتماد هستند. علاوه براين، سخن پيشوايان چهارگانه و ديگر علماى بزرگ در مورد مشروعيت زيارت پيامبر[(صلى الله عليه و آله)] - كه ياران ايشان در كتاب‌هاى فقهى معتبرشان آنها را ذكر كرده‌اند- براى روشن شدن اين موضوع كفايت مى‌كند. كتاب‌هايى كه نام برديم براى اثبات صحت احاديث زيارت كافى است؛ زيرا طبق قواعد اصولى و حديثى، در صورت عمل كردن به حديث‌هاى ضعيف و فتوا دادن به آنها، از حالت ضعف بيرون مى‌آيند و تأييد مى‌شوند. در نتيجه برخى از احاديثى كه بر زيارت خاص قبر پيامبر[(صلى الله عليه و آله)] دلالت مى‌كنند، حسن‌اند و بزرگانى همچون ابن‌سكن، سبكى و «سيوطى» آنها را صحيح دانسته‌اند. ذهبى نيز تقريباً به حسن بودن اين احاديث تصريح كرده است.
حَسَن‌ترين اين روايت‌ها، حديثى است كه «موسى بن هلال عبدى» از «عبدالله بن عمر عمرى» و «عبيدالله بن عمر عمرى» از «نافع» از «ابن‌عمر» روايت كرده كه رسول‌خدا[(صلى الله عليه و آله)] فرمود: «
مَن زارَ قَبري وَجَبَت لَهُ شَفاعَتي »؛ «هركس قبر مرا زيارت كند، شفاعتم بر او واجب مى‌شود».
صحيح آن است كه روايت عبدى از عبدالله بن عمر و عبيدالله بن عمر را روايت درستى بدانيم. هرچند درباره عبدالله بن عمر ترديدهايى وجود دارد، اما بايد گفت كه حديث‌هاى او، حسن و نيكو هستند.
دليل ما اين است كه «يحيى بن معين» به عنوان پيشگام و نخبه دانش