20است كه پيشوايان امت اسلامى در آن اتفاق نظر دارند، بدون در نظرگرفتن يا اشاره به اقوال ديگران.
بى‌شك اين ستمى است كه در حق احكام شرعى روا داشته‌اند، درحالى‌كه ضرورى است اين مسئله با در نظر داشتن تمامى اقوال و دليل‌ها بررسى شود تا بتوانند درباره آنچه مى‌خواهند، اظهار كنند؛ در اين صورت، رسم امانت‌دارى را رعايت و علم را پاس داشته‌اند. در گذشته نيز پيشوايان در مسائل اختلافى پس از ارائه احكام و ادله، به مناقشه و مباحثه پيرامون آنها مى‌پرداخته‌اند.
3. زيارت جزء مناسك نيست
بعضى مخالفان مى‌پندارند كه ما زيارت پيامبر[(صلى الله عليه و آله)] را از مناسك حج مى‌دانيم. در همه مذاهب فقهى اسلامى، كتاب‌هايى راجع به مناسك حج -كه در بردارندۀ آداب و رسوم و اعمال و سنت‌هاى پسنديده مربوط به حج است - وجود دارد و به هيچ وجه در آنها، مطالبى در مورد اينكه زيارت بخشى از مناسك حج يا عمره باشد، ذكر نشده است. شايد پديد آمدن اين پندار نادرست به اين دليل باشد كه در بيشتر كتاب‌هاى حديثى و فقهى و نيز كتاب‌هاى راجع به مناسك، مباحث زيارت پس از مباحث حج يا در خلال آنها بيان شده است.
در پاسخ بايد بگوييم كه موضوع زيارت در ذيل بحث مناسك، به مناسبت آورده مى‌شود. حج‌گزار براى انجام اعمال حج، مسافتى طولانى را طى و هزينه‌اى بسيار صرف مى‌كند، پس بجاست كه فرصت زيارت را مغتنم شمرد؛ ازاين‌رو به مناسبت، احكام مربوط به زيارت پس از آداب