29يكى از اين افراد دليل بر صحّت روايت نمى‌شود... بلكه اين كتب، جمع كننده قوى و ضعيف، وجعلى ودروغى است». 1
نقد ديدگاه سلفيان دربارۀ مقام علمى ابن تيميه
وهابيان و سلفيان برآنند تا موقعيت او را در نفوس واذهان بزرگ جلوه دهند از اين رو مى‌گويند او در مباحث فقهى بر ديگران برترى داشته ودر اطلاع از اختلاف مذاهب وحديث وتفسير قرآن وكلام اسلامى متخصّص بوده است، آنان بدين جهت او را «شيخ الاسلام» ناميده‌اند، تا به ديگران چنين وانمود كنند كه براى او مثل ونظيرى در تاريخ اسلام ديده نشده است. ولى هنگامى كه به نوشته‌ها وكتاب‌هاى او در مجال تفسير، حديث واقوال متكلمين مراجعه مى‌نماييم، پى مى‌بريم كه نه تنها متخصّص واهل خبره در اين زمينه نبوده است بلكه يا جاهل به مسائل بوده ويا اهل عناد ومكابره بوده است. اينك به ذكر نمونه‌هايى از اين موارد مى‌پردازيم:
1. روش او در بررسى احاديث
اظهار نظرهاى ابن تيميه در نقل و نقد احاديث خود بيانگر آن است كه وى در اين زمينه تخصص لازم را نداشته است.
الف) وى حديثى را از پيامبر(ص) نقل كرده كه فرمود:
« يقول الله تعالى من عادى لي ولياً فقد بارزني بالمحاربة » وآن را به ابوهريره نسبت داده است. وگفته كه اين حديث در صحيح بخارى آمده است 2؛ درحالى‌كه