50در آن روز سلطنت به حق از آن خداوند رحمان است و روزى سخت بر كافران خواهد بود. روزى كه ستمكار از حسرت، دست به دندان مى‌گزد و مى‌گويد: كاش راه رسول خدا را پيش گرفته بودم. واى بر من، كاش فلانى را دوست نمى‌گرفتم. او پس از آمدن قرآن مرا گمراه ساخت؛ شيطان هميشه انسان را به گاه نياز خوار و محروم مى‌گذارد.
و آيات ديگرى در اين باره كه مجال ذكرشان نيست.
وجوب بررسى ادلۀ دين بر هر كه دعوت آن را شنيده
از آنچه تاكنون گفته شد، اين نتيجه به دست مى‌آيد، كه جست‌وجوى دينِ حق و نظر در ادلۀ آن، براى كسب معرفت و رسيدن به حقيقت، امرى است واجب و در صورت وجود دليل كافى و اكتفا نكردن به ديده‌ها و شنيده‌هاى خود دربارۀ دين حق، خود را از ضرر و زيانِ مخالفت با آن دور نگه مى‌داريم. مگر آنكه با ادله‌اى كه در دست داريم، مطمئن باشيم كه ضررى به ما نمى‌رسد؛ زيرا به اندازۀ كافى دلايل و حجت‌هاى دين حق را با بصيرت كامل جست‌وجو و بررسى نموده‌ايم و نزد خداى خويش عذر موجّه خواهيم داشت. در اين صورت وجوب فحص از دليل، بين كسى كه به خداوند و رسولانش و به روز قيامت و ثواب و عقاب ايمان آورده و كسى كه به هيچ يك از آنها مؤمن نمى‌باشد، فرقى نيست.
به راستى آن كه به اين امور ايمان ندارد، چگونه مى‌تواند بدون جست‌وجو و بررسى، به عدمِ وجود آنها يقين كند و عقلاً خود را معذور بداند. درحالى‌كه عده‌اى ديگر مدعى وجود آن امور شده و دليل‌ها و حجت‌هاى گوناگون بر آن اقامه كرده‌اند؟
به بيان ديگر: اگر انسان كاملاً غافل باشد و كسى او را از حقيقت امر آگاه نكند، در آغاز باورش بر اين خواهد بود كه جز اشياءِ محسوس و مادى، چيز ديگرى وجود ندارد و پشت ديوارِ زندگى دنيايى، دنياى ديگرى نيست. اما اگر از غفلت خويش بيرون