13براى شما بهتر است». (نساء: 171)
اين آيه شريفه به سه‌گانه‌پرستى نصارا اشاره دارد. همچنين در آيه‌بعدى، اين‌گونه مى‌فرمايد:
لَنْ يَسْتَنْكِفَ الْمَسِيحُ أَنْ يَكُونَ عَبْداً لِلّٰهِ وَ لاَ الْمَلاٰئِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ وَ مَنْ يَسْتَنْكِفْ عَنْ عِبٰادَتِهِ وَ يَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعاً (نساء: 172)
هيچ‌گاه مسيح از اين ابا نداشت كه بنده خدا باشد و نه فرشتگان مقرب [از اين ابا دارند] و آنها كه از بندگى او روى برتابند و تكبر كنند، به زودى خداوند همه آنان را [در قيامت] نزد خود جمع خواهد كرد.
اين‌گونه غلو منحصر به مسيحيان نيست. بلكه نزد يهود نيز وجود دارد؛ چنان‌كه خداى متعال مى‌فرمايد:
وَ قٰالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللّٰهِ وَ قٰالَتِ النَّصٰارىٰ الْمَسِيحُ ابْنُ اللّٰهِ ذٰلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوٰاهِهِمْ يُضٰاهِؤُنَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قٰاتَلَهُمُ اللّٰهُ أَنّٰى يُؤْفَكُونَ (توبه: 30)
يهود گفتند: «عُزير پسر خداست» و نصارا گفتند: «مسيح پسر خداست». اين سخنى است كه آنها به زبان مى‌آورند، درحالى‌كه همانند گفتار كافران پيشين [و مشركان] است. خدا آنان را بكشد. چگونه از حق انحراف مى‌يابند.
همچنين مى‌فرمايد:
قُلْ يٰا أَهْلَ الْكِتٰابِ تَعٰالَوْا إِلىٰ كَلِمَةٍ سَوٰاءٍ بَيْنَنٰا وَ بَيْنَكُمْ أَلاّٰ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّٰهَ وَ لاٰ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً وَ لاٰ يَتَّخِذَ بَعْضُنٰا بَعْضاً أَرْبٰاباً مِنْ دُونِ اللّٰهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا
فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنّٰا مُسْلِمُونَ (آل عمران: 64)
بگو: اى اهل كتاب! بياييد به‌سوى سخنى كه ميان ما و شما يكسان