16منزلتى قائل شويم كه براى غير آنها نيستيم وغلوّ را به ميزان آن منزلت يا بالاتر از آن حد براى غير صحابه بدانيم. براى اين ميزان وحدّ نيز دليلى نداريم، بلكه اين ميزان از بارزترين مصاديق مصادره به مطلوب است؛ يعنى دليل، عين مدعا است.
3. مراد از حدّ وميزان، مطالبى باشد كه علماى اهل سنّت از كتاب وسنّت مى‌فهمند. كه اين احتمال هم بدون دليل است؛ زيرا چه مستندى در دست است كه ميزان وحد، فهم طايفه‌اى از امت باشد.
4. مراد از حدّ وميزان، خود كتاب وسنّت باشد كه همين احتمال صحيح است وعقل وقرآن وسنّت نيز آن را تأييد مى‌كند، و دليلى بر حجيت فعل و ترك صحابه وجود ندارد، زيرا قرآن كريم مى‌فرمايد: (...فَإِنْ تَنٰازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّٰهِ وَ الرَّسُولِ )؛ «و اگر در چيزى نزاع كرديد آن را به خدا و رسول بازگردانيد». (نساء: 59)
در اين آيه خداوند ميزان را كتاب خود و سنت رسولش قرار داده و در هيچ آيه‌اى بر حجيت فعل و ترك صحابه اشاره ننموده است.
پديده غلوّ در جهان اسلام
بى‌شك يكى از پديده‌هاى انحرافى كه در حوزه اعتقادهاى دينى در جهان اسلام رخ داده است، پديده غلوّ وظهور غاليان است. آنان كسانى بوده‌اند كه در حقّ پيامبر اسلام(ص) يا ديگر پيامبران يا امام على بن ابى‌طالب(ع) ويا ساير ائمه اهل بيت(ع) يا افراد ديگر به الوهيت، حلول خداوند در آنها، يا اتحاد خداوند با آنان قائل شده‌اند. ولى اين بدان معنا