41از حديث ثقلين امور مهمى استفاده مىشود كه اگر همۀ امت به آنها اهتمام مىورزيدند و بر گرد اهلبيت(ع) حلقه مىزدند، از ديگران بىنياز مىشدند. آن امور عبارتاند از:
1. قرين بودن عترت پاك پيامبر(ص) با قرآن كريم، اشاره به اين دارد كه حقيقت قرآن نزد آنهاست.
2. تمسك به كتاب و عترت، نجات دهنده و بازدارنده از گمراهىهاست و هيچيك جاى ديگرى را نمىگيرد.
3. پيشى جستن از عترت، حرام است؛ همانگونه كه دورى جستن از آنها.
4. عترت از كتاب جدا نمىشود و اين دو، تا روز قيامت باقى هستند.
اكنون آيا با وجود اين موارد صريح و روشن، دورى از عترت و پيوستن به ديگران درست است؟
دربارۀ سفارشهاى پيامبر خدا(ص) در حق على و اهلبيت(عليهم السلام )، به همين سه حديث بسنده مىكنيم و سفارشهاى ديگر همچون حديث «يومالانذار» و حديث «غدير» را در فرصت ديگرى بيان مىكنيم.
پس از آشنايى با احاديثى كه بر لزوم پيروى از اهلبيت(عليهم السلام ) تأكيد مىورزند، نوبت به آن مىرسد كه به تعدادى از صحابه و تابعان كه از امام على(ع) پيروى مىكردند و در پرتو هدايت او راه مىجستند،اشاره كنيم. در اينباره تنها به كسانى كه در آن سده همچون پيشگامان تشيع شهرت داشتند -در مبحث آينده- بسنده مىكنيم.