105است. مذهب غالب در كرمان، شافعى است. اقليم سِنْد، بيشترشان بر مذهب اهل حديث هستند. مردم ملتان در اذان، حى على خير العمل مى‌گويند و در اقامه دوگانه مى‌گويند؛ يعنى دو بار الله اكبر و دوبار أشهد أن لا إله إلا الله مى‌گويند و اين دو بار گفتن را تا پايان فقرات اقامه ادامه مى‌دهند. همين طور روستاها و قصبات از مذهب ابوحنيفه خالى نيست. ¹

اما ابن بطوطه در سفرنامه‌اش مى‌نويسد:

در دوران كفر پادشاه عراق، سلطان محمد خدابنده، فقيهى از رافضيان به نام جمال‌الدين بن مطهر، يعنى علامۀ حلى (648 - 726ه .ق)، با او همراه بود. چون سلطان ياد شده اسلام آورد و با اسلام او مغولان نيز مسلمان شدند، منزلت اين فقيه فزونى يافت. او نيز مذهب رافضيان را در نظرش نيكو جلوه داد و آن را بر ديگر مذاهب برترى بخشيد... . پس سلطان فرمان داد كه همۀ مردم بايد شيعه شوند. او اين فرمان را به عراق، فارس، آذربايجان، اصفهان، كرمان و خراسان ابلاغ كرد و فرستادگان را به شهرها گسيل داشت. نخستين جايى كه اين فرمان رسيد بغداد، شيراز و اصفهان بود. اما بغداديان، ساكنان باب الأزج بيرون آمدند و گفتند: «نه شنيديم و نه اطاعت مى‌كنيم». آنان به مسجد جامع آمدند و خطيب را تهديد كردند كه اگر خطبه را تغيير دهد او را خواهند كشت. مردم شيراز و اصفهان نيز چنين كردند. ²