30حكومت و حق امر و نهى است، به معناى دوستى و نيز نصرت است. آنان مدعىاند كه مقصود رسولخدا از ولايت امام على(عليه السلام) دو معناى اخير است. اما پيامبر در اين حديث فرمود كه على(عليه السلام)، ولى و سرپرست مردم پس از رسولخداست.
در نتيجه: از نظر زمانى، اين دو واقعه مستقل از هم است. همچنين هر دو واقعه نشاندهنده و اثباتكننده ولايت حضرت على(عليه السلام) است.
شواهد استقلال دو خطبه غدير و يمن
قراين و شواهد ديگرى نيز وجود دارد كه اثبات مىكند پيامبراكرم(صلى الله عليه و آله) براى مردم مكه دو خطابه ايراد فرمود: اولى قبل از انجام دادن مناسك حج، و براى رد شكايت از حضرت على(عليه السلام) ايراد شد. دومى، خطابه غدير بود كه بعد از اتمام حج و در بازگشت از مكه براى اعلام جانشينى اميرمؤمنان، على(عليه السلام) بيان شد. شواهد و قراينِ اثباتكننده استقلال اين دو خطابه بدين شرح است:
1. بيان عبارات متفاوت در متن اين دو خطابه
عباراتى كه براى نقل اين دو واقعه ذكر شده، با هم متفاوت است. در عباراتى كه از پيامبراكرم(صلى الله عليه و آله) در واكنش به شكايت از حضرت على(عليه السلام) در منابع شيعه و اهل تسنن ذكر شده است، جملاتى مانند «لا تشكّوا علياً» ، «إرفعوا ألسنتكم عن على» و... به چشم مىخورد؛ بدين معنا كه از «على(عليه السلام) شكايت نكنيد»، «زبان از ملامت على(عليه السلام) كوتاه كنيد». اما در آنچه از خطبه غدير نقل شده است، نه تنها هيچ قرينهاى در ارتباط سخن با شكايت از اميرمؤمنان(عليه السلام) وجود ندارد، بلكه عباراتى نظير « عاد من عاداه » و « واخذل من