1) . رضوى: كوهى است متعلق به جهينه، و كيسانيه پنداشته‌اند كه محمد بن حنفيه، در آن زندگى مى‌كند. در نزديكى آن سرزمينى است كه متعلق به حسنين است. در سياه چادرهاى آن حدود هفتصد خانوار زندگى مى‌كنند. آنها باديه‌نشينانى هستند كه ظاهرشان مانند اعراب است. اما اخلاق آنها را ندارند. سه منزل تا مدينه فاصله دارد سويق رضوى پانزده تا بيست كيلومتر با دريا فاصله دارد؛ معجم معالم الحجاز، ج 4، صص 55 و 56. در شعر كثير هم آمده است. كه امام، از رضوى غايب شده و زنده است. رضوى در نزديك ينبع و مشرف بر آن است و از آن حجر المسن صادر مى‌شود. هفت منزل تا مدينه فاصله دارد و چشمه‌هاى زياد در آنجاست. قلعه‌اى نيز دارد كه منازل بنى‌الحسن بوده است. بندرى در دريا به فاصله يك ميلى دارد و نخلستانى كه وقف على(ع) است و توسط فرزندان او اداره مى‌شود؛ تقويم البلدان، ص 89. يكى از كوه‌هاى بزرگ مدينه است كه نُه منزل تا مدينه فاصله دارد. غلاة شيعه، محمد بن حنفيه را در آنجا زنده مى‌دانند؛ روض المعطار، ص 269. درباره كوه رضوى، مطالبى كه آمد، نظر فرقه‌اى از شيعه مى‌باشد و نظريات ديگرى درباره آن وجود دارد كه بايد مورد توجه قرار گيرد؛ از جمله آنچه در دعاى ندبه آمده است كه خطاب به امام زمان[ مى‌فرمايد: «...أَبِرَضْوَى أَم ِذِى طُوَى...» كه جاى بررسى آن در اينجا نمى‌گنجد و براى مطالعه بيشتر بايد به منابع مربوط مراجعه كرد.