51
پروردگارشان قدم صدق است». (يونس: 2)
و بدين‌ترتيب خداوند بر صدق عبوديت بنده‌اش شهادت مى‌دهد و وقتى داور در جلال و عظمت خود، به موقف (حساب) ظاهر مى‌شود و مى‌گويد: «اى بندگان من! شما را براى عبوديت آفريدم، اكنون (حد) عبوديت خود را به من بنماييد، از هول آن مقام، احدى را جز محمد(ص) حس و حركتى باقى نمى‌ماند. او به قدم صدقى كه دارد، يك گام جلوتر از همه صفوف پيامبران و رسولان به سوى پروردگار خود پيش مى‌رود. در حقيقت او به صدق عبوديت نائل آمده است و خداوند اين را از وى قبول مى‌كند و او را به مقام محمود در پاى عرش مى‌فرستد. آن‌گاه خداوند پرده از آن مهر (ختم) برمى‌دارد و نور شعاع آن خاتم او را احاطه مى‌كند و از قلب وى ثنا بر زبانش جارى مى‌شود؛ چندان‌كه احدى از ميانه خلق آن را نشنيده است. سرانجام هر يك از پيامبران درمى‌يابند كه از ميان آنان، محمد(ص) عالم‌ترين به خدا بوده است و او نخستين خطيب و نخستين شفيع است. به علاوه، او را پرچم ستايش (لواء حمد) و كليدهاى كرم (مفاتح الكرم) عطا مى‌كنند؛ پرچم ستايش براى عامه‌مؤمنان و كليدهاى كرم براى انبيا.
خاتم نبوت را اصل و سرشتى عميق است؛ عميق‌تر از آنچه بتوانى تصورش را بكنى. اما اميدوارم اين قدر تو را كفايت كند...كسى كه از اين خبر بى‌اطلاع است، گمان مى‌كند كه «خاتم النبيين»، يعنى محمد(ص)، آخرين كسى بود كه به پيامبرى مبعوث شد. در اين (بعثت)، چه امر مهمى است و آيا اين نشانه چه امتيازى است؟ اين تأويل ابلهان و جاهلان است!