68هر زمان باشد.
2. اجتماعات در مولودي‌خوانى وسيله‌اى است براى دعوت به خداوند.
3. درود فرستادن بر پيامبر(ص) فائده‌هاى نبوى و امداداتى محمدى را عائد انسان مى‌كند، فوائدى كه قلم در محراب بيان، عاجز از شمارش آثار و مظاهر انوار آن است.
4. در اين كار پاداش‌دهى است در برابر برخى از حقوقى كه
رسول‌خدا(ص) به گردن ما دارد، به اينكه اوصاف كامل و اخلاق فاضل او را بيان كنيم.
5. اگر بر چيزى از مدايحى كه ذكر محبوب(ص) و فضل و جهاد و خصايص او در آن است جمع شويم ولى قصه ولادت پيامبر(ص) را كه عرف مردم مى‌خوانند و اصطلاحى براى آنها شده را نخوانيم و تنها به آنچه حديث‌گويان از مواعظ و ارشادات القا مى‌كنند، و به آنچه كه قارى از آيات قرآن تلاوت مى‌كند، گوش فرا دهيم، من مى‌گويم: اگر اين‌گونه كنيم اين كار داخل در مولد پيامبر شريف(ص) است و به وسيله آن معناى برپايى مراسم در ولادت پيامبر شريف(ص) تحقق مى‌يابد. و گمان مى‌كنم كه در اين معنا حتى دو نفر هم با هم اختلاف نداشته باشند و دو بز بر يكديگر شاخ نزنند.
6. از سيره پيامبر(ص) اين بود كه هر كه بر او وارد مى‌شد برايش قيام مى‌نمود و با او الفت و انس برقرار مى‌كرد، همان‌گونه كه براى دخترش فاطمه قيام نمود و بر او تعظيم كرد، و انصار را دستور داد تا به احترام بزرگان خود قيام نمايند، و اين دلالت بر مشروعيت