17آشتى دهيد؛ و اگر يكى از آن دو بر ديگرى تجاوز كند، با گروه متجاوز پيكار كنيد تا به فرمان خدا باز گردد.
مشاهده مى‌نماييم كه در اين آيه خداوند مؤمن را بر گروه معصيت‌كار وظالم اطلاق كرده است.
4. ودر آيه ديگرى مى‌فرمايد :(يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَ كُونُوا مَعَ الصّٰادِقِينَ)؛ «اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد! از خدا بپرهيزيد و با صادقان باشيد». (توبه:119) در اين آيه خداوند مؤمنين را به تقواى الهى؛ يعنى انجام واجبات وترك محرمات امر نموده است.
5. از برخى آيات نيز استفاده مى‌شود كه محلّ ايمان قلب است. خداوند مى‌فرمايد :(أُولٰئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمٰانَ)؛ «آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را به صفحۀ دل‌هايشان نوشته است». (مجادله: 22)
در جايى ديگر مى‌فرمايد :(وَ لَمّٰا يَدْخُلِ الْإِيمٰانُ فِي قُلُوبِكُمْ)؛ «و هنوز ايمان در دل‌هايتان داخل نشده است». (حجرات: 14)
6. بخارى به سند خود از رسول خدا (ص) نقل كرده كه در روز خيبر فرمود: «به طور حتم پرچم را به دست كسى مى‌سپارم كه او خدا ورسول را دوست دارد وخداوند به دست او فتح وپيروزى قرار خواهد داد».
عمر بن خطّاب گفت:
هيچ زمان به مانند آن وقت امارت را دوست نداشتم. انتظار مى‌كشيدم كه پيامبر (ص) مرا صدا زند. رسول‌خدا (ص) على بن ابى طالب عليه السلام را خواست، آن‌گاه پرچم را به او داد وفرمود: پيش برو وبه چيزى توجّه نكن تا اينكه خداوند به دست تو فتح وپيروزى