16بيشترين دماى ميانگين سالانه را در جهان دارد؛ زيرا ميانگين دماى مناطق استوايى، از 27 درجه فراتر نمى‌رود.
دليل گرم بودن هواى مكه، دور بودن آن از حوزه‌هاى بزرگ آبى و حركت كند هواست. كندى هوا در اين شهر، به دليل كوه‌هاى سروات است كه شهر را احاطه كرده است. قرار گرفتن مكه در منطقه‌اى كوهستانى و در ميان كوه‌ها و دشت ساحلى درياى مديترانه، دليل اين شرايط آب و هوايى است.
بادهاى شمال به غرب، شمال به شرق و جنوب به شرق، اين شهر را در مى‌نوردند و ميانگين سرعت آنها در سال، 7/4 تا 8/5 كيلومتر در ساعت است.
در مكه باران كم مى‌بارد و بادهاى موسمى شمال به غرب يا جنوب به غرب اغلب، توليدكننده اين باران‌ها است. البته گاه فراوانى بارندگى‌ها و طبيعت كوهستانى مكه، سيل‌هاى ويرانگرى را در پى دارد. ميانگين بارندگى در مكه مكرمه بين 80 تا 125 ميلى‌متر اعلام شده است.
رطوبت مكه در بيشتر سال پايين است به گونه‌اى كه بيشترين رطوبت اين شهر، 57% و كمترين آن 32% اندازه‌گيرى شده است.
بنيان گذار مكه و تحولات آن
حضرت اسماعيل(ع) و مادرش‌هاجر، نخستين ساكنان شهر مكه هستند. آن‌گاه كه حضرت ابراهيم(ع) آنها را به دستور خداوند به اين شهر برد، از خداوند درخواست كرد:
رَبَّنٰا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوٰادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنٰا لِيُقِيمُوا الصَّلاٰةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النّٰاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ