24سازند. البته معلوم بود كه اين علوم بايد در دو سطح مطرح شود: علوم عادى و اسرار.

تفسير قرآن

«عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب»، مشهور به «ابن عباس»، پسرعموى پيامبر اسلام9 و على بن ابى‌طالب(ع) و از اصحاب ايشان بود. در جنگ جمل و صفين در ركاب على(ع) شركت داشت و تفسير قرآن ¹ را از امام على(ع) فرا گرفت. ²

حمزه، فرزند ميثم تمار مى‌گويد:

هنگام بازگشت از مكه، در مدينه به ديدار ام‌سلمه، همسر بزرگوار پيامبر اسلام(ص)، رسيديم، و آن‌گاه كه از خانه بيرون آمديم، ابن عباس را ديديم كه در جايى نشسته بود. پدرم خطاب به ابن عباس گفت: «

سَلْنى ما شِئْتَ مِن تَفسيرِ القُرآنِ فَإنِّي قَرأتُ تَنزيلَهُ على أميرِالمُؤمنينِ(ع) وَ عَلَّمنى تأوِيْلَهُ »؛ «هرچه از تفسير قرآن مى‌خواهى از من بپرس؛ زيرا من همه قرآن را نزد اميرمؤمنان(ع) آموختم و آن حضرت تأويل و تفسير قرآن را به من آموخت».

ابن عباس، به زن خدمتگزار خويش گفت: «دوات و كاغذ حاضر كند»، و آماده نوشتن شد، كه پدرم پيش از بيان تفسير قرآن گفت: «اى ابن عباس! چگونه خواهى بود، وقتى مرا به دار آويخته ببينى؟ كه