14موضوع كرامت بسيارى از بزرگان دين و مسلمانان را خدشه‌دار كردند و به آنان تعرّض نمودند.
كسانى‌كه به اين مسائل آگاهى دارند، مى‌دانند كه از پرداختن به اين‌گونه مباحث به شدّت نهى شده است و آنان كه به اين ميدان پا گذاشته‌اند، تهديد شده‌اند. [ولى متأسفانه] برخى با قلم فرسايى، به طرح اين‌گونه مسائل پرداخته‌اند. يكى از آخرين نوشته‌ها در اين زمينه، رساله‌اى به نام «الأخطاء الأساسية في توحيد الألوهية الواقعة في فتح الباري» است.
نويسنده اين رساله، «حافظ ابن حجر» را به دليل جايز دانستن توسل و قول به استحباب زيارت، به باد ناسزا گرفته است. اين امر نشان دهنده اوج غلوّ، تعصّب و نابخردى نويسنده اين رساله است.
ننگى از اين بالاتر نيست كه در مورد قاضى القضات مسلمانان، شيخ‌المحدثين و افتخار مسلمانان «احمد بن حجر عسقلانى» بى‌شرمانه رساله‌اى نوشته شود. نگارش اين رساله، اوج انحراف نويسنده و كسانى را مى‌رساند كه او را براى تاختن بر جماعت مسلمانان برگزيده‌اند؛ ولى دانشوران براى چنين نوشته بيهوده‌اى، ارزش و اهميتى قائل نيستند. اين كارها به صداى بال مگسى مى‌ماند كه در برابر خروش درياى مواج حقيقت، هيچ گوشى را پرنوا نمى‌سازد.
چنانچه در عصر نشر علم و دانش، چنين مقالاتى نوشته شود و باعث شهرت نويسندگانشان شود، بر دانشوران لازم است كه در برابر چنين انسان‌هاى سركشى، موضع بگيرند. حق‌جويان، به خوبى از بيهوده‌بافى افراطگرايان آگاهى دارند و مى‌دانند كه آنها در اين دو مسئله هيچ‌گاه