43پيامبر اكرم(ص) به على(ع) فرمود:

يا عَليُّ! لَوْ أحبَّك اهلُ الأرضِ كَمَحبّةِ اهلِ السَّماءِ لَك، لَما عُذِّب احدٌ بِالنّار... ¹

يا على! اگر تو را اهل زمين همانند اهل آسمان دوست مى‌داشتند، هيچ كس به آتش جهنم گرفتار نمى‌شد.

بنابراين، ولايت على(ع)، «صراط مستقيم» است و رهروان آن سرانجام به بهشت مى‌رسند و هركس از آن منحرف شود، به اندازه انحرافش از آن، از حقيقت دور خواهد افتاد و چنانچه كسى از سر بغض با آن حضرت دشمنى كند، بى‌گمان به آتش دچار خواهد شد. رسول گرامى اسلام(ص) مى‌فرمايند:

عَليٌّ بابُ حِطّةٍ. مَنْ دَخَلَ مِنه كانَ مُؤمناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْه كان كافراً. ²

على «درِ حطه» است. هركس از آن وارد گردد، مؤمن و كسى كه از آن خارج شود، كافر است.

«حطه» در معناى ريزش و پايين آمدن به كار مى‌رود و در استعمال قرآن و حديث به معناى درخواست ريزش گناه آمده است. ³ مقصود پيامبر در اين حديث، ولايت على(ع) است وگرنه، وارد شدن بر آن حضرت مفهومى ندارد.

اين حديث كه از طريق اهل‌سنت رسيده است، «ولايت اميرالمؤمنين» را ميزان ايمان و كفر مى‌شمارد؛ يعنى هركس ولايت او را بپذيرد و از وى پيروى كند، مؤمن و كسى كه از او بگريزد، كافر است.

رسول‌خدا(ص) به عايشه فرمودند:

وَاللهِ لا يُبغِضُه احدٌ مِنْ اهلِ َبيتي وَ لا مِنْ غَيرِهم مِنَ النّاسِ إِلّا وَ هُو خارجٌ